In onze drive om het leven mooi te laten en de zoektocht naar geluk is een fundamenteel levensprincipe onopgemerkt in de schaduw van de samenleving terecht gekomen: Om het leven werkelijk te omarmen, moeten we bereid zijn het los te laten. Het herintroduceren van dit principe is essentieel voor het hart en vormt de kern van een gezondere samenleving.
De Angst om te Leven
Ondanks onze welvaart kampt bijna de helft van de volwassenen met angst, overspannenheid of depressie. Ironisch genoeg lijkt het erop dat hoe rijker een land is, hoe groter de angst wordt. Waar mensen in de middeleeuwen bang waren voor de dood, lijkt de grootste angst van de 21e eeuw de angst om te leven te zijn. We hebben een gouden kooi gebouwd waarin alles mogelijk is, maar waarin we onszelf gevangen houden. Dit heeft geleid tot een explosie van zelfhulpboeken, maar ook tot een toename in angst en overspannenheid.
De weg naar vrede
Existentiële angst is niet op te lossen met een paar trucjes. Om het leven te omarmen, moeten we onszelf op ons dieptepunt accepteren. Dit begint bij het durven 'sterven' aan onszelf. Dit proces van zelfacceptatie en erkenning leidt tot innerlijke rust en persoonlijke groei. Het biedt een fundament voor zelfcompassie en een beter begrip van onze emotionele processen, wat cruciaal is voor het verbeteren van relaties en onze algehele emotionele gezondheid. Het is een bijbels principe: sterven aan jezelf.
Tijdens onze weekend gaan we deze weg op existentieel niveau. De weg van sterven aan jezelf. Loslaten, om nieuw leven te vinden. Sterven om uit de as opnieuw op te staan. Jezelf omarmen op het diepste punt, om daar gevonden te worden.
Even over nadenken
Wat houdt jij vast dat je mag leren loslaten? Ben je ooit omarmt op het diepste punt van je leven?