“Drie maanden geleden begon m’n burn-out. M’n therapeut vond het een bijzonder slecht idee om 4 dagen de Schotse bergen in te trekken. Daar zou ik niet genoeg kracht voor hebben. En zie mij nu eens staan. Ongelofelijk af gezien, maar ik sta hier met kracht en energie. Ik vond mezelf zwak en klein en wist niet of het zou lukken. Maar ik kan zó-veel meer dan ik dacht…”
Iedereen voelde de kracht in z’n woorden. Wát een (innerlijke) reis had hij gemaakt. En hij was niet de enige.. het contrast met hoe het 4 dagen eerder begon was groot..
“Meneer, ik heb een lekkende tent en een natte slaapzak, wat moet ik nu doen…?”
Tja, wat moet je nu doen.. Wat heb je al gedaan? Wat is je eigen idee? Heb je je team betrokken bij deze uitdaging? Heb je jouw probleem vastgepakt en ge-owned of leg je lastige situaties graag bij anderen neer?
Ongemak
Zo zit onze reis, met 50 jonge gasten van onder de 30 jaar, door de Schotse hooglanden vol met ervaringen die symbool staan voor het echte leven. Nemen we de regie of voelen we ons slachtoffer? Nemen we het initiatief of leggen we de bal bij anderen om ons te redden? Zo biedt bijna iedere situatie een kans op een les. En hoe meer ongemak er is, hoe lelijker de dingen die we van onszelf tegenkomen.. Want is dat niet de kernles die we allemaal te leren hebben: hoe deal ik met ongemak wanneer het zwaarder is dan ik wil? Als het anders is dan ik had verwacht? Wie ben ik wanneer het stormt?
“Onze dochter van 22 heeft een tumor in haar tong."
Onverwachte wendingen
Als er één ding zeker is in het leven, dan is het dit: het zit vol onverwachte wendingen. Schitterende, adembenemend mooie wendingen zoals het vaderschap. Maar ook de andere kant van het spectrum is onderdeel van onze levensreis: lijden, verdriet en niet uitgekomen dromen.
“Onze dochter van 22 heeft een tumor in haar tong. Deze wordt binnenkort verwijderd en we hopen dat ze hiervan gaat genezen. Ze zal haar spraak verliezen en haar droom om verpleegkundige te worden waarschijnlijk nooit kunnen uitleven. En haar andere dromen over het stichten van een gezin zijn onzeker. We zijn ongelofelijk dankbaar voor het uitzicht op herstel, maar we schudden op onze grondvesten.”
Dit zijn de woorden van een vriend die ik recent sprak. Tranen in m’n ogen. Als het bij jezelf gebeurt is het ongelofelijk heftig, maar bij één van je kinderen komt het op een vreemde manier nog harder binnen. Dat diepe oerverlangen om je kind niet te zien lijden en het desnoods van ze over te nemen. En daarna het besef dat dat niet kan en dat ook je kinderen moeten leren hun eigen lot te dragen…
Oefenplaats
Willen we krachtige mannen zijn - mannen die stevig staan in de stormen van het leven - dan hebben we te oefenen in het verduren van ongemak. Oefenen in het klein, om klaar te zijn voor het grote. Dan moeten we buiten onze ‘comfort-bubbels’ stappen en het ongemak actief opzoeken. En natuurlijk betekent dat voor iedereen wat anders, al kan ik je uit betrouwbare bron vertellen dat de ruwe bergen in Schotland een uitstekende oefenplaats zijn.. In het klein leren dealen met ongemak, onzekerheid en onverwachte wendingen. Zodat je weet hoe je reageert wanneer het in het echte leven langskomt. En dit oefenen kan ook prachtig dichtbij huis. Dat lastige gesprek met die collega wat je constant uitstelt, de grens die je moet stellen in één van je vriendschappen – allemaal momenten van ongemak die we zo graag uit de weg gaan. En daarmee ontlopen we onze verantwoordelijkheid om ons karakter te vormen. Makkelijk? Zeker niet. Leuk? Soms, maar vaak niet. Betekenisvol? Yes. En ongelofelijk krachtig. In mijn eigen leven is mijn gezin de grootste oefenplaats. Als ik na een boze uitval naar één van m’n kinderen voel dat ik de stap naar verbinding weer moet gaan maken. Ondanks dat ik voel dat ik in m’n recht sta. Of als ik na een woordenwisseling met m’n vrouw tot in m’n kleine teen voel dat ik in m’n verongelijkte bunker wil blijven zitten. En tegelijkertijd weet dat de beweging terug naar haar het enige recept is om mezelf niet vast te draaien. Allemaal momenten dat ik een keuze heb: own ik mijn ongemak en ga ik er doorheen of kies ik het gemakkelijke pad en loop ik er met een grote boog omheen?
"Zicht krijgen op wat je ten diepste heeft gevormd, geeft je de vrijheid om niet vanuit je verleden te leven."
Vrijheid
Om de man te worden die je wilt zijn, moet je weten wie je bent. Om stevig te staan in de stormen van het leven heb je de moeilijkste van alle reizen te maken 🡪 de innerlijke reis naar je eigen hart. Jeremia wist het al: ‘arglistig is het hart, boven alles, ja, ongeneeslijk is het, wie zal het kennen? Ik, de Heer, doorgrond het hart, beproef de nieren’ (Jeremia 17:9-10). Dat is de belofte die God doet: Hij is onze reisleider wanneer we ons eigen hart proberen te doorgronden. Zicht krijgen op wat je ten diepste heeft gevormd, geeft je de vrijheid om niet vanuit je verleden te leven. Bij een reünie van één van onze reizen sprak ik een deelnemer die na het weekend een paar grote wissels in z’n leven heeft omgezet:
“Alles draaide bij mij om geld verdienen. Ik heb jonge kinderen, maar ben altijd aan het werk. Ik ervoer tijdens het weekend hoe leeg dat eigenlijk is en hoe weinig me dat vervult. En na het weekend snapte ik pas waarom: stiekem wil ik met dit harde werken gewoon een schouderklop van mijn vader verdienen. Bizar eigenlijk omdat nu pas te beseffen. Maar ik voel me eindelijk vrij om nu mijn eigen keuzes te maken. Ik ben er nog niet, maar ik geniet nu intens van de tijd met mijn kids en smaakt naar zoveel meer.”
Dit zijn natuurlijk maar woorden op papier, maar de ervaring is diep en echt. En in deze ervaring is de grote Heelmaker intens betrokken. Als we ons openstellen voor het Leven zelf, mogen we ons overgeven aan Zijn wijsheid en zorg. En dat is geen laffe, zachte en kwezelige zorg, maar krachtige, wijze en liefdevolle aandacht. Van hulpeloosheid door een natte slaapzak, naar een diep gevoel van kracht en doorzettingsvermogen. Van een leven lang gebouwd op de behoefte aan een schouderklop, naar een leven in vrijheid om het eigen pad van betekenis te kiezen. Zomaar een aantal van de bijzondere schatten die er in de bergen te vinden zijn. Moet je daarvoor echt naar de bergen? Nee, natuurlijk niet. Maar het helpt wel.
Op 17 oktober 2024 gaan we weer met mannen van onder de 30 de bergen in. Ga je mee?
